Rook of vuur?
Door: Tjeu
Blijf op de hoogte en volg Els
28 November 2012 | Argentinië, Ushuaia
Het sneeuwt lichtjes als we landen op het vliegveld van Ushuaia in Tierra del Fuego.
Het is een klein vliegveld met maar één start- en landingsbaan, aan de rand van de stad inde Bahia Encerrada, en is zodoende aan drie kanten omgeven door water.
Landen en opstijgen is daardoor best spectaculair.
Buiten waait het hard en natte sneeuw valt uit een grauwe wolkendeken. Dat maakt, dat we rillend het busje instappen, dat ons naar het hotel zal brengen.
Jesus mensen, wat is het koud hier. Hoewel de temperatuurmeter een paar graden boven nul aangeeft, is de gevoelstemperatuur aanmerkelijk lager. Brrr……………….echt koud!
Gelukkig brandt in ‘Los Lagos’ de verwarming en is de kamer mooi op temperatuur.
Ons hotelletje ligt in het centrum van de kleine stad, vlakbij de haven aan de Baai.
De kamer is niet al te groot, maar wel schoon en op orde, evenals de douche en het bed is prima.
Het geluid van de straat komt wel redelijk hard binnen, maar dat is in Argentinië in de middenklasse hotels altijd wel zo! Mede door de manier van bouwen en isoleren , maar ook doordat de motoren van de particulieren en vooral de jeugdige rijders, buitensporig veel lawaai maken.
De uitlaten van veel auto’s zijn echte knalpijpen en de jeugd vind het prachtig, als ze met de gashandel open, de motoren kunnen laten ronken. Verder zie je overal in Argentinë, oude auto’s vol met deuken en gaten, soms zonder deur of motorkap, met kapotte ruiten en aan elkaar geplakt met plamuur, touw of tape rondrijden, zwarte wolken uitstotend en met zwabberende wielen hun weg vervolgen. Autokeuring is er wel , maar niet echt verplicht, vandaar..!
Terra del Fuego oftewel Vuurland, helemaal in zuiden van Argentinië, loopt uit in de beruchte Kaap Hoorn en is het einde van de bewoonde wereld.
Het sub-antarctisch landschap met door de wind geteisterde bossen, gletsjers en meren is alleen daardoor een bijzondere plaats op onze planeet.
De rook waarover de eerste zeevaarders rond 1525 spraken, was afkomstig van de grotwoningen of hutten waarin de inboorlingen leefden en waar de rook van het vuur, door de wind werd verspreid.
Dus oorspronkelijk luidde de naam dan ook, Terra del Humo (rookland) en niet vuurland, zoals nu.
Nu me dit duidelijk is, lijkt het al een beetje minder koud te zijn op deze eilandengroep, die langzaam in Oostelijke richting afdrijft. Daarbij ligt Antarctica op nauwelijks duizend km afstand, dus echt warm kan het hier niet zijn.
Wel duren de dagen lang en zijn de nachten kort (6 uurtjes), hoewel er vaak laaghangende bewolking is, met af en toe een bleek zonnetje.
Gisteren hadden we een excursie naar het Nationale Park.
Over een door gevangenen aangelegde spoorbaan rijdt de historische ‘Tren de fin del Mundo’, momenteel een redelijk dure toeristische attractie, die niet veel voorstelt.
Interessanter is het stationnetje, met oude foto’s en een beknopt historisch overzicht.
Er zijn mooie uitzichtpunten in dit park, wat 63.000 ha groot is en waar de rivier ‘pipo’ stroomt.
Grote delen van dit park zijn echter niet toegankelijk, maar er blijft genoeg over om binnen dit natuurreservaat te genieten van de aanwezige waterpartijen en het flora en fauna-gebeuren.
Het lago Escondido en Fagnano zijn aanraders voor mensen die houden van uitgestrekte natuurgebieden, met helder visrijk water en waar poolhonden worden gefokt.
Het is alsof je hier in Scandinavië bent aangekomen, een winters landschap, met typische houten chalets en gekleurde puntdaken, een oude barkas aan de oever van het meer en mensen met ijsmutsen op hun hoofd, terwijl de overwaaiende wind de rook in flarden trekt, die vanuit de haardkachels komt in het eenvoudige restaurant, dat gegrilde lamsbout op het menu heeft staan.
Terwijl buiten de huskies hun tomeloze energie besteden aan stoeien en blaffen, sluiten we binnen dit uitstapje af, met een gevarieerde salade, cordero asado, toetje en een kopje koffie.
De laatste dag maken we een tocht over het Beagle kanaal.
Aanwezig zijn wederom de pinguïns, waaronder één verdwaalde koningspinguïn en de zeeleeuwen, maar ook een kolonie cormorants.
De cormorants, die hier nestelen, lijken een beetje op onze aalscholvers, alleen zijn ze hier zwart met wit en leggen meestal één lichtblauw ei per jaar.
Begeleid door zwierig zwevende albatrossen, varen we met een grote catamaran door het Baeglekanaal langs de verschillende eilanden, naar de ‘estancia Harberton’, de eerste boerderij in Terra del Fuego (1886), gesticht door Thomas Bridges. Nu te bezoeken als historisch monument, evenals het Museo Acatushún, dat handelt over de zeefauna (vooral walwissen, dolfijnen en zeeleeuwen).
Opmerkelijk, dat hier een Nederlandse gids, de Engelstalige rondleiding gestalte geeft.
Brenda komt oorspronkelijk uit Sassenheim, is inmiddels getrouwd met een Argentijn, en doet in de zomermaanden, deze rondleidingen, evenals haar man.
Ze wonen in een soort auto/camper en trekken in de winter, als de ‘estancia’ is gesloten, rond in Argentinië.
Dit soort grote ‘estancia’s’ hebben vaak kuddes van zo’n 70.000 schapen, 8000 zijn er minimaal nodig om enigszins rendabel te zijn. In totaal staan in ‘Isla Grande’ wel meer dan een half miljoen schapen te grazen, die jaarlijks 2300 ton wol leveren. Maar ook aan geroosterde ‘cordero’, is dus geen gebrek.
Per schaap is echter wel zo’n 4 hectare grond nodig om voldoende voedsel te kunnen vinden!
Het is onze laatste dag in Ushuaia, waar het nog steeds stevig waait en het kwik schommelt tussen de 2 á 5 graden, maar waar onze gevoelstemperatuur ruim is gestegen, door de bijzondere habitat van de Albatros, de besneeuwde toppen van de glaciar Martial, de donkere mystieke meren en de schitterende vergezichten, daar aan het einde van de bewoonde wereld, waar je al je dromen, de vrije loop kunt laten en Vuurland,……weer in rook opgaat.
Zucht……….Els en Tjeu.
-
28 November 2012 - 09:03
Frank:
Jullie mogen het laatste verslag dan wel met een diepe zucht afsluiten, maar ondertussen hebben jullie weer een fabelachtige reis gemaakt. Hier is het ook fris, maar een onderhoudend verhaal als dat van jullie is er hier echt niet bij te vertellen. Wij hebben weer genoten van jullie reisbeschrijvingen en jullie duidelijk ook tijdens het schrijven! -
28 November 2012 - 09:15
Magda:
jammer dat we jullie verhalen weer een jaar moeten missen ,goede vlucht terug groetjes
-
28 November 2012 - 12:34
Bella:
hoi weer genoten van jullie reisverslag, jammer dat het al weer het laatste is ,maar ben blij als jullie weer heel huids terug zijn groetjes bella -
29 November 2012 - 22:28
Har Driessen :
Leuk voor jullie weer zoveel mooie dingen gezien en beleeft te hebben.
Eenverslag met een beetje weemoet , het is al weer om . Ondanks dat kunnen jullie , en wei natuurlijk ook nog nagenieten van de belevenissenen , mooie veslagen en fotos .
Bedankt dat we deze reis op deze manier mee mochten maken .
Goede vlucht terug en tot ziens .
Groeten Har
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley